Βουρλιωτίνα (Η)

Ένα γλυκύτατο μικρό οινομαγειρείο που μετατρέπει ένα δύσκολο οδοιπορικό σε έναν γευστικό δρόμο, αρωματισμένο με μπαχαρικά και πασπαλισμένο με προσωπικό μεράκι. Προσωπικό το touch -και σε αγγίζει αμέσως: ένα γρήγορο, άμεσο πανοραμίκ εικόνων και συνηθειών από τις χαμένες πατρίδες στο φόντο, όπου ενσωματώνεται μια οικογενειακή ιστορία, που δεν διαφέρει και τόσο από τόσες άλλες. Όταν το σπίτι της γιαγιάς Τριανταφυλλιάς στην Καισαριανή μετατράπηκε στο 'Μικρασιατικές Γεύσεις Βουρλιωτίνα', κράτησε... χαρακτήρα. Και τη διακριτική παρουσία των αναμνήσεων: στους τοίχους θα δείτε τα Βούρλα (ή Βρυούλα, προάστιο της Σμύρνης, οι αρχαίες Κλαζομενές), αλλά και τα προσφυγικά της Καισαριανής. Μαζί τους, οι φωτογραφίες της οικογένειας, ένα έγγραφο της 'Ενώσεως των εκ Τουρκίας Ελλήνων', ένα παλιό ραδιόφωνο και, σε ένα ντουλαπάκι, το Ευαγγέλιο και το εικόνισμα που κουβαλούσε μαζί της η γιαγιά. Αυτό το λιτό ντεκόρ σε γοητεύει. Όπως σε γοητεύει και η κουζίνα της κυρίας Τρανταφυλλιάς της νεότερης, που αποφάσισε να μας φέρει σε επαφή με μια γευστική παράδοση που εμμένει στις συνήθειές της, μια κουζίνα φορτισμένη συναισθηματικά. Τα μυστικά της μαγείρισσας δεν αποκαλύπτονται, το αποτέλεσμα όμως είναι γευστικότατο: δοκίμασα τον πολύ νόστιμο 'πασά κιοφτέ' με ρύζι, φέτα, κρεμμυδάκι και φρέσκο δυόσμο, παναρισμένο σε αύγο και φρυγανιά και τα 'φεσάκια', που είναι κεφτεδάκια τυλιχτά σε μελιτζάνα, τα οποία ψήνονται στο φούρνο με κόκκινη σάλτσα. Επίσης, τα πικάντικα μπουρέκια με τυρί και παστουρμά και τα παραδοσιακά ντολμαδάκια γιαλαντζί με δροσερό γιαούρτι. Φυσικά δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα αυθεντικά σμυρναίικα σουτζουκάκια - με μπόλικο κύμινο (το ψήνουν και το τρίβουν οι ίδιοι, με αυτή τη λεπτομέρεια να κάνει τη διαφορά) και πράσινες ελιές. Στο τέλος γλυκάκι -κερασμένο- σαραγλί, πολίτικο εκμέκ, κιουνεφέ, μαλεμπί (το καλοκαίρι) ή καζάν ντιπί, χειρονομία ωραία σε έναν χώρο που ήδη κρατάει χαμηλές τις τιμές. Και σπιτικό λικέρ μανταρίνι (και λεμόνι, και ρόδι, ανάλογα με την εποχή), που αρωματίζει τον ουρανίσκο και προσθέτει κάτι ακόμα στη γοητεία του χώρου. Ενός χώρου έντιμου και αληθινού που μιλάει απλά. Και ξάστερα...